ادامه ی مطلب قبلی به سفارش "من" عزیز

 و اما "م" مالکیتی که این دفه خدا

برای بنده بکار میبره

اینه

بندم بیا به سمتم

بندم منو فراموش نکن

بندم بیادم باش

بندم اگه رفتی هم باز بیا

بندم...

بندم....

و بارها و بارها با "م" مالکیت صدامون میزنه خدا

اما نمیخواد دیگه هیچکس رو دوس نداشته باشیم

برعکس اتفاقا میگه عشق بورز

عاشق باش

دوست داشته باش

مهربون باش

و مهربونی کن

ولی با یاد خدا

مهربونی کن چون تو بنده ی کسی هستی

که به همه مهربونی می کنه

و عاااااشق مهربونی کردنه

و در نهایت حرفم به مخاطبم اینه

دوست دارم شدیدا و "م" رو برات جوری استفاده می کنم که خدا میخواد

یعنی عاشقانه، خالصانه،صادقنه و از ته دل

دوستت دارم عزیزم، نفسم، عمرم، زندگیم....

تااااااااااااااا همیشه

 میخوام برات از یه پسوند صحبت کنم

از یه پسوند ِ یه حرفی که توش یه دنیا حرفه

یه حرف کوچولو که قد ِ یه دنیا بزرگه

از "میم"

آره همین "م"

میدونی این "میم" اگه بشه "م" مالکیت چیا با خودش همراه میاره

می دونی وقتی با عشق همراه میشه

و میشه عشقم

وقتی با نفس همراه میشه

و میشه نفسم

وقتی با زندگی همراهش کنی

میشه زندگیم

وقتی کنار عمر میشینه

میشه عمرم

وقتی همراه ِ مامان بشه

میشه مامانم

و کلی چیز قشنگ دیگه

و کلی حس قشنگ که فقط و فقط همین "م" فسقلی باعثش میشه

یعنی که تو مهمی واسه یکی

قد ِ نفس

اندازه زندگی

قد ِ عمر

و این همه قشنگی و دل خوشی وقتیه که تو مخاطبش باشی

مخاطب عشقت

مخاطب کسی که اونم نفس توئه

اونم عمرته

اونم زندگیته

و دلت نمیخواد این م رو هیچکس دیگه ای

تو حرفاش به عزیزت بگه، هیچکس

تو دلت قند آب میشه وقتی بهت میگه

عزیزم، نفسم، عشقم، عمرم....

چون باور داری که حرفش حرفه

و احساسش پاک و خاص و ناب.....